Peter de Kimpe (1951) is een Nederlandse theaternormgever. Hij heeft zich jarenlang bezig gehouden met het ontwerpen voor het theater en het inrichten van tentoonstellingen. De Kimpe was vooral gericht op het ontwerpen van decors voor veel verschillende gezelschappen zoals het Ro Theater, het Noord Nederlands Toneel en Theater de Korre. De Kimpe wordt hierdoor ook wel een freelance scenograaf genoemd. De periode die De Kimpe bij het Ro-theater heeft gewerkt is bepalend geweest voor de rest van zijn carrière.

Bij het Ro Theater was De Kimpe eerst assistent van Jean-Marie Fiévez, de vaste decorontwerper van regisseur Frans Marijnen. Fievès had voordat hij bij het Ro Theater werkte een opleiding gevolgd aan Lacambre in Brussel, de academie voor bouwkunst en industriële vormgeving met als specialisatie scenograaf. De decors van Fievès waren erg groots en uitbundig. Ook was er in zijn decors altijd sprake van een zekere bewegelijkheid.

De Kimpe is in zijn werk zeker geïnspireerd door Fievès. Hoewel de ontwerpen van De Kimpe rationeler, strakker en esthetischer waren, heeft De Kimpe wel de ideeën van Fievès op het gebied van het medium film als inspiratie overgenomen. Ook vindt De Kimpe net als Fievès dat een decor pas functioneert wanneer er in de mise-en-scène iets verassends mee gebeurt.

Bij het Ro Theater heeft De Kimpe voor verschillende voorstellingen het decor ontworpen. Een voorbeeld hiervan is Een Midzomernachtdroom, dat in 1980 wordt geregisseerd voor Frans Marijnen, waarvoor De Kimpe het decor ontwerpt. In dit ontwerp is er sprake van een manipulatie van de traditionele speelruimte in de schouwburg. De voorstelling wordt ook wel ‘schouwburg op z’n kop’ genoemd, omdat De Kimpe de toeschouwers op het toneel laat zitten en de spelers in de zaal laat spelen.

Een tweede voorbeeld is de voorstelling De Koopman van Venetië uit 1982, de eerste opdracht van De Kimpe als zelfstandig ontwerper bij het Ro Theater. In deze voorstelling stond het montage-achtig principe centraal. Ook moest de eenheid van tijd en plaats doorbroken worden door middel van het decor.

Een laatste voorbeeld is de voorstelling Klassestrijd uit 1983. Deze voorstelling werd gespeeld in een oud schoolgebouw in Rotterdam-Zuid. Doordat de voorstelling in het schoolgebouw werd opgevoerd moest de illusie van het ‘naar theater kijken’ doorbroken worden.

Later ontwierp De Kimpe voor locatietheater-voorstellingen als Abe!(1995) in het voetbalstation Heerenveen, Peer Gynt (1999) op Terschelling tijdens het Oerol festival en Orfeo Aqua (2000), een opera op de Friese meren.

Het volgende citaat geeft goed inzicht over de visie van De Kimpe: "Theaterbeelden staan niet op zichzelf, het gaat om beweging, dynamiek, om overgangen. De ontwerper leert niet alleen werken in de ruimte, maar ook in tijd. Hij leert het een vak met vier dimensies."

Naast het ontwerpen van decors heeft De Kimpe ook lesgegeven op zijn vakgebied. De Kimpe heeft langdurig ervaring opgedaan als docent in het hoger onderwijs. In 2007 werd De Kimpe artistiek leider van de nieuwe opleiding Scenografie aan de Amsterdamse Hogeschool voor de Kunsten (AHK).